WHERE DO WE LIVE?

 

Uzun bir zamanın ardından tekrar bir şeyler yazmak için vaktim var sanırım. Ya da vaktim olmasından da öte, bir şeyler yazmak için motivasyonum var. 20'li yaşların ortasına yaklaştığım şu günlerde, neler hissetmem gerektiğini ya da nasıl davranmam gerektiğini anlayamadığım o kadar fazla an oluyor ki! Bazen kendim için bir kullanma kılavuzu olmasını gerçekten çok istiyorum. Neyse, olumsuzluk zamanı değil sanırım, en son yazdığım blog postunda bir sonraki postumun daha olumlu şeylerden bahsedeceğini yazmıştım sanırım. Eh, neden bu kadar uzun süre bir şeyler yazamadığım da belli oldu galiba :D

Önceki postta da hedeflediğim gibi, analog fotoğrafçılık için biraz mesai harcadım. Sanırım beni gerçekten mutlu eden nadir şeylerden biri de bu. Deklanşörün çıkardığı ses bile beni heyecanlandırmaya yetiyor. Konu sanat ile alakalı şeyler olduğu zaman bayağı romantik biri gibi hissediyorum, insan ilişkilerinin aksine :D 

Olumsuz duygu ya da düşünceler hakkında yazmadığım zaman, nedense (!), biraz zorlanıyorum. Sanırım uzun yıllar yazdığım şeyler büyük oranda olumsuz duygu ve düşünceleri anlatabilmek için olduğundan, bu alışkanlığı da kolay bir şekilde bırakamıyorum. Okuduğum, izlediğim ve hatta dinlediğim her şeyde biraz melankoli arıyorum galiba. Bu biraz hayat tarzımı da etkiliyor, "feeling blue" beni ben yapan bir şey haline geliyor gibi. Kurtulmamı gerektiren bir şey mi yoksa benim, ben gibi hissediyor olmama yardım ettiği için devam ettirmem gereken bir şey mi olduğunu henüz çözebilmiş değilim. Umalım ki bu durum sadece beni uğraştığım sanat dallarında motive edecek bir araç olsun, hayatımın tümünü ele geçirmesin :) 

Yine bir şarkı önerisi ile postu sonlandırmam uygun olur herhalde ✧

Eh o zaman buyurun, tıklayabilirsiniz :)